Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

a prœtor in Sicily before Verres

  • 1 Sacerdos

    1.
    săcerdos, ōtis, comm. ( fem. collat. form SACERDOTA, Inscr. Orell. 2184; cf. antistes init.; gen. plur. SACERDOTIVM, Inscr. Orell. 1942) [sacer], a priest; a priestess:

    divis aliis alii sacerdotes, omnibus pontifices, singulis flamines sunto... sacerdotum duo genera sunto: unum quod praesit caerimoniis et sacris, alterum quod interpretetur fatidicorum et vatum effata incognita, etc.,

    Cic. Leg. 2, 8, 20; cf. Liv. 1, 19; Suet. Tib. 26:

    in collegio sacerdotum,

    Cic. Brut. 33, 127:

    publici,

    Liv. 5, 40; 26, 23; 42, 28; Suet. Vit. 11:

    Phoebi,

    Verg. A. 3, 80:

    sacerdotes casti,

    id. ib. 6, 661:

    populi Romani,

    Gell. 10, 24, 9:

    Jovis,

    Suet. Galb. 9; cf.

    Dialis,

    id. Dom. 4:

    Dianae Ephesiae,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 73:

    maximus (Syracusanorum),

    Cic. Verr. 2,2,52, § 128:

    tumuloque sacerdos additur Anchiseo,

    Verg. A. 5, 760.—In fem.:

    sacra Cereris per Graecas semper curata sunt sacerdotes, etc.,

    Cic. Balb. 24, 55; id. Verr. 2, 4, 45, § 99:

    Veneris,

    Plaut. Rud. 2, 4, 17; cf.

    Veneria,

    id. ib. 2, 2, 23; 2, 3, 20;

    3, 2, 30: hujus fani,

    id. ib. 1, 5, 27.— Absol., Plaut. Rud. 2, 3, 73; 2, 4, 27; 2, 5, 22 al.:

    Vestae,

    a Vestal, Ov. F. 5, 573; Cic. Font. 17, 47 (37): Vestalis, an old formula ap. Gell. 1, 12, 14:

    Troïa,

    i. e. Ilia, Hor. C. 3, 3, 32 et saep.;

    v. the inscriptions in Orell. 2160 sq.—In apposition: proximi nobilissimis ac sacerdotibus viris,

    Vell. 2, 124:

    in illo adultero sacerdote,

    Quint. 5, 10, 104:

    sacerdotem anum praecipem Reppulit,

    Plaut. Rud. 3, 3, 8; cf.

    regina (i. e. Rhea Silvia),

    Verg. A. 1, 273.— Transf., sarcastically:

    ille popularis, i. e. Clodius (on account of his smuggling himself in among the priestesses of the Bona Dea),

    Cic. Sest. 30, 66;

    of the same: stuprorum sacerdos,

    id. ib. 17, 39:

    tyranni sacerdos,

    id. Phil. 2, 43, 110.—In eccl. Lat., of Christ as a mediator between God and men, Vulg. Heb. 7, 15.
    2.
    Săcerdos, ōtis, m. [1. sacerdos], a surname of frequent occurrence, esp. in the gens Licinia:

    C. Sacerdos,

    a prœtor in Sicily before Verres, Cic. Verr. 1, 10, 27; id. Planc. 11, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > Sacerdos

  • 2 sacerdos

    1.
    săcerdos, ōtis, comm. ( fem. collat. form SACERDOTA, Inscr. Orell. 2184; cf. antistes init.; gen. plur. SACERDOTIVM, Inscr. Orell. 1942) [sacer], a priest; a priestess:

    divis aliis alii sacerdotes, omnibus pontifices, singulis flamines sunto... sacerdotum duo genera sunto: unum quod praesit caerimoniis et sacris, alterum quod interpretetur fatidicorum et vatum effata incognita, etc.,

    Cic. Leg. 2, 8, 20; cf. Liv. 1, 19; Suet. Tib. 26:

    in collegio sacerdotum,

    Cic. Brut. 33, 127:

    publici,

    Liv. 5, 40; 26, 23; 42, 28; Suet. Vit. 11:

    Phoebi,

    Verg. A. 3, 80:

    sacerdotes casti,

    id. ib. 6, 661:

    populi Romani,

    Gell. 10, 24, 9:

    Jovis,

    Suet. Galb. 9; cf.

    Dialis,

    id. Dom. 4:

    Dianae Ephesiae,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 73:

    maximus (Syracusanorum),

    Cic. Verr. 2,2,52, § 128:

    tumuloque sacerdos additur Anchiseo,

    Verg. A. 5, 760.—In fem.:

    sacra Cereris per Graecas semper curata sunt sacerdotes, etc.,

    Cic. Balb. 24, 55; id. Verr. 2, 4, 45, § 99:

    Veneris,

    Plaut. Rud. 2, 4, 17; cf.

    Veneria,

    id. ib. 2, 2, 23; 2, 3, 20;

    3, 2, 30: hujus fani,

    id. ib. 1, 5, 27.— Absol., Plaut. Rud. 2, 3, 73; 2, 4, 27; 2, 5, 22 al.:

    Vestae,

    a Vestal, Ov. F. 5, 573; Cic. Font. 17, 47 (37): Vestalis, an old formula ap. Gell. 1, 12, 14:

    Troïa,

    i. e. Ilia, Hor. C. 3, 3, 32 et saep.;

    v. the inscriptions in Orell. 2160 sq.—In apposition: proximi nobilissimis ac sacerdotibus viris,

    Vell. 2, 124:

    in illo adultero sacerdote,

    Quint. 5, 10, 104:

    sacerdotem anum praecipem Reppulit,

    Plaut. Rud. 3, 3, 8; cf.

    regina (i. e. Rhea Silvia),

    Verg. A. 1, 273.— Transf., sarcastically:

    ille popularis, i. e. Clodius (on account of his smuggling himself in among the priestesses of the Bona Dea),

    Cic. Sest. 30, 66;

    of the same: stuprorum sacerdos,

    id. ib. 17, 39:

    tyranni sacerdos,

    id. Phil. 2, 43, 110.—In eccl. Lat., of Christ as a mediator between God and men, Vulg. Heb. 7, 15.
    2.
    Săcerdos, ōtis, m. [1. sacerdos], a surname of frequent occurrence, esp. in the gens Licinia:

    C. Sacerdos,

    a prœtor in Sicily before Verres, Cic. Verr. 1, 10, 27; id. Planc. 11, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > sacerdos

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»